โรคเหี่ยวหรือเหง้าเน่าในขิง
สาเหตุ : เชื้อแบคทีเรีย Ralstonia solanacearum
สภาพอากาศเสี่ยง
- อากาศร้อนชื้น ฝนตกหนักบางพื้นที่
- ทุกช่วงการเจริญเติบโตของขิงมีความเสี่ยง
อาการของโรค
- ใบม้วนห่อ สีซีด เปลี่ยนเป็นเหลืองและแห้ง
- โคนต้นฉ่ำน้ำ ลำต้นเน่า หลุดหรือหักจากเหง้าได้ง่าย
- ไม่มี “กลิ่นเหม็น” (ต่างจากเชื้อรา)
- ท่อลำเลียงมีสีน้ำตาลเข้ม
- เมื่อตัดลำต้นแช่น้ำ 5-10 นาที จะมีของเหลวสีขาวคล้ายน้ำนมไหลออก
แนวทางป้องกัน/แก้ไข
1.เลือกพื้นที่ปลูกที่ไม่เคยระบาดมาก่อน และระบายน้ำได้ดี
2.ไถพรวนดินลึกเกิน 20 ซม. และตากดิน 2 สัปดาห์
3.ถ้าเคยระบาด :
- ผสมยูเรีย : ปูนขาว อัตรา 80:800 กก./ไร่
- หว่านหลังไถพรวนแล้วไถกลบ + รดน้ำให้ชื้น
- ทิ้งไว้ 3-4 สัปดาห์ ก่อนปลูกใหม่
4.ใช้หัวพันธุ์ปลอดโรค
5.ตรวจแปลงบ่อย ๆ
- ถ้าพบต้นเป็นโรคให้ขุดและเผาทำลายนอกแปลง
- โรยปูนขาวบริเวณหลุมเพื่อฆ่าเชื้อ
6.หลังเก็บเกี่ยวให้เผาทำลายซากพืชที่เป็นโรค
7.หลีกเลี่ยงปลูกพืชอาศัย เช่น ขิง มะเขือ พริก มันฝรั่ง ถั่วลิสง
- แนะนำปลูกสลับกับพืชที่ไม่ใช่พืชอาศัย เช่น ข้าว ข้าวโพด มันสำปะหลัง
ที่มา : กรมวิชาการเกษตร
เรียบเรียง โดย สำนักงานเกษตรอำเภอคลองหาด จังหวัดสระแก้ว
